بهبود سلامت مثانه در سنین پیری
در اختلال مثانه، چند مورد وجود دارد که ممکن است برای بسیاری خجالت آورتر باشد. خصوصا در میان سالمندان، از دست دادن کنترل مثانه به دلیل پیامد های آن یک موضوع شرم آور برای مبتلایان محسوب می شود. از دست دادن کنترل مثانه، بی اختیاری نامیده می شود و در میان افراد سالمند رایج است و در زنان مسن بیشتر وجود دارد. علل بی اختیاری ادرار می توانند از نظر آناتومیک (مانند آسیب های ناشی از تولد کودک یا آسیب های عصبی ناشی از سکته مغزی یا زوال عقل) یا عملی (مانند عدم توانایی حرکت بدن فرد به حمام) باشد. سایر مشکلات مثانه شامل عفونت های دستگاه ادرار (UTIs) و احتباس ادراری است. راه هایی وجود دارد که می توانید سلامت مثانه خود را با وجود سن بالا،بهبود ببخشید. اما به خاطر داشته باشید که اختلال در سلامت مثانه منحصر به افراد سالخورده نیست. اختلالات مثانه ممکن است در سنین کودکی و یا میان سالی نیز به جود بیایند
بهبود سلامت مثانه در سنین پیری به دلیل ضعیف بودن سیستم دفع ادرار، امری سخت به نظر می رسد. اما ما در این مقاله راهکارهای عملی و بسیار مفیدی برای بهبود سلامت مثانه در سنین بالا را بررسی کرده ایم. با ما همراه باشید.
راهکارهایی برای بهبود سلامت مثانه در سنین پیری
· ایجاد تغییرات در شیوه زندگی
1. انجام تمرینات کگل: تمرینات کگل عبارتند از تمریناتی که به تقویت عضلات مثانه کمک می کنند تا ادرار را کنترل می کند. هم مردان و هم زنان می توانند تمرینات کگل را برای تقویت عضلات کف لگن انجام دهند.
برای زنان: با شناسایی عضلات موثر در تخلیه ادرار که از جریان یافتن بی اختیار ادرار جلوگیری می کنند، شروع کنید. هنگامی که این عضلات را شناسایی کردید؛ با یک مثانه خالی دراز بکشید، پاهایتان را جوری جمع کنید که کف پایتان زمین باشد. حال با بالا بردن کمرتان با دستان خود سه ثانیه در این حالت عضلات را نگه دارید.
برای مردان: با شناسایی عضلات موثر در تخلیه ادرار که از جریان یافتن بی اختیار ادرار جلوگیری می کنند، شروع کنید. هنگامی که این عضلات را شناسایی کردید؛ با یک مثانه خالی زانوها را خم کنید و از هم فاصله دهید. این عضلات را فشار دهید و تا سه شماره نگه دارید. این تمرین را سه بار در روز، هر بار 10 دفعه تکرار کنید. این روش یکی از موثرترین راهکارها برای بهبود سلامت مثانه است.
2. برنامه ریزی برای دفع ادرار: اکثر ما تا زمانی که مجبور نشویم، به توالت نمی رویم. اما این یک اشتباه است که باعث می شود به مرور زمان کنترل ادرار خود را از دست بدهیم و به مثانه ما فشار می آورد. یک روش بهتر این است که زمان های دفع ادرار خود را تقسیم بندی کنیم. یعنی در زمان های مشخص و قبل از اینکه مجبور شویم، به توالت مراجعه کنیم. این کار فشار را از روی مثانه شما برداشته و باعث می شود تا از بی اختیاری پیشگیری شود.شما معمولا هر یک ساعت بهتر است یک بار به توالت مراجعه کنید. به آرامی و به مرور زمان می توانید، زمان های مراجعه به توالت را افزایش دهید.
3. اجتناب از مصرف برخی غذاهای خاص: برخی از غذاها ممکن است مشکلات مثانه شما را بدتر کند. این غذاها ممکن است منجر به افزایش بی اختیاری شود. سعی کنید مقدار این مواد غذایی را برای کمک به سلامت مثانه کاهش دهید.
غذاهای تند مانند غذاهای حاوی فلفل باعث مشکلات مثانه می شوند. همچنین بعضی از مواد غذایی اسیدی می تواند مشکلات مثانه را بدتر کند. گوجه فرنگی، سس گوجه فرنگی و میوه های اسیدی مانند پرتقال، گریپ فروت و لیمو ترش از این دست مواد غذایی می باشند. سایر غذاهایی که ممکن است باعث مشکلات مثانه شوند عبارتند از قهوه، چای، شکلات و دیگر ترکیبات حاوی کافئین همراه با شیرین کننده های مصنوعی.
· بهبود سلامت مثانه از نظر پزشکی
1. دکتر خود را مرتب ببینید: اگر فکر می کنید مشکلی در مثانه دارید، باید به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک شما می تواند به شما در تصمیم گیری در مورد درمان مناسب کمک کند. نشانه های ناراحتی مثانه عبارتند از نشت ادرار، احساس ناگهانی ادرار، نشت ناخواسته ادرار، سوزش در هنگام ادرار، نشت ادرار هنگام سرفه یا عطسه یا ادرار تیره یا عجیب و غریب. در صورت مشاهده هر یک از این موارد برای بهبود سلامت مثانه خود، باید به دکتر مراجعه کنید.
2. دارو های موثر در سلامت مثانه: داروهایی وجود دارد که می توانند به کنترل بی اختیاری کمک کنند. این داروها عبارتند از: داروهای آنتی کولینرژیک. این نوع، یک کلاس از داروهایی است که می توانند مثانه بیش از حد فعال را آرام کنند و بی اختیاری را کاهش دهند. نمونه هایی از این داروها عبارتند از: اکسی بیوتینین (Ditropan XL)، تولترودین (Dettol)، دارفناکین (Enablex)، فستو ترودین (Toviaz)، سلیفناسین (Vesi-care) و تروسپیم (Sanctura).
آرامبخش های عضلانی نیز می توانند میزان ادراری که مثانه نگه دارد را افزایش دهند. مانند میرابگرون (Myrbetriq).
مسدود کننده های آلفا. این گروه به مردان مبتلا به مشکلات پروستات کمک می کنند. بعضی از این داروها عبارتند از: تامسولوزین (Flomax)، آلوفوسازین (اوروکاتال)، سیلوودوزین (Rapaflo)، ترازوسین (Hytrin) و دوکسازوزین (Cardura).آنتی بیوتیک ها نیز می توانند به بهبود عفونت های دستگاه دفع ادرار کمک کنند.
3. تحریک با شوک الکتریکی را فراموش نکنید: تحریک الکتریکی برای تقویت عضلات مثانه استفاده می شود. این کار می تواند به کاهش میل به ادرار کردن و کاهش بی اختیاری کمک کند. الکترود ها برای کمک به تقویت عضلات کف لگن استفاده می شوند. این روش معمولا نیاز به مراجعات متعدد دارد که می تواند چند ماه طول بکشد.
4. مکمل های گیاهی را هم در نظر داشته باشید: برخی ترکیبات گیاهی وجود دارد که ممکن است برای بی اختیاری و سلامت مثانه مفید باشند. اگر چه این روش درمان طبیعی است، اما هنوز می تواند با دیگر داروها و نسخه های تزریقی تداخل داشته باشد. بنابراین باید با پزشک یا داروساز در مورد مصرف این مکمل ها همراه با دارو هایتان صحبت کنید. ثابت شده است که بسیاری از این گیاهان باعث کاهش فشار به مثانه می شوند. این مکمل ها شامل این موارد هستند: گوشا جینکی گان، عصاره خار، کورن سیلک، کپسایسن، هاچی جی میو گان.
البته شما باید بدانید که بسیاری از گیاهان به طور طبیعی برای سلامت مثانه و کلیه اغلب باعث افزایش ادرار می شوند. اگر بی اختیاری ادراری دارید، با پزشک خود درباره مصرف این گیاهان صحبت کنید یا درباره آن ها تحقیق کنید که آیا به بی اختیاری ادراری دامن می زنند یا خیر.
مطلب پیشنهادی این بخش :
