علایم:

بیشتر افرادی که اخیرا مبتلا به اچ آی وی شده‌اند هیچ نشانه‌ای ندارند. با این حال، آن‌ها ممکن است در عرض یک یا دو ماه پس از قرار گرفتن در معرض این ویروس، تب، سردرد، خستگی، و غدد لنفاوی بزرگ شده (غدد سیستم ایمنی به راحتی در گردن و کشاله ران احساس شوند)داشته باشند. این نشانه‌ها معمولا در طول یک هفته تا یک ماه ناپدید می‌شوند و اغلب برای عفونت‌های ویروسی دیگر اشتباه گرفته می‌شوند. در طی این دوره، افراد بسیار عفونی هستند و HIV در مقادیر زیادی در خون، منی، و مایعات واژینال دیده می‌شود. علائم اچ آی وی شدیدتر است.

مانند خستگی عمیق و غیرقابل توضیح، از دست دادن سریع وزن، تب مکرر، یا تب شب - ممکن است ۱۰ سال یا بیشتر بعد از ورود بیماری ایدز به بدن در بزرگسالان، یا در عرض دو سال در کودکانی که مبتلا به عفونت HIV هستند، وجود نداشته باشد

تشخیص

یک ارائه کننده خدمات بهداشت و درمان می‌تواند اچ آی وی را با آزمایش خون در حضور پادتن (پروتیین‌های مبارزه با بیماری)به HIV تشخیص دهد. ممکن است پادتن اچ آی وی را تا شش ماه بعد از عفونت به مقدار کافی بزرگ برای نشان دادن در تست‌های خون استاندارد به دست آورد. به همین دلیل، اطمینان حاصل کنید که در مورد تست پی‌گیری تان با پزشک بهداشت و درمان خود صحبت کنید

پیش‌گیری

از آنجا که هیچ درمانی یا واکسنی برای پیش‌گیری از HIV وجود ندارد، تنها روشی که افراد می‌توانند از ابتلا به این ویروس جلوگیری کنند این است که از رفتارهای پرخطر در معرض خطر آلودگی، مانند داشتن رابطه جنسی بدون محافظ و یا به اشتراک گذاشتن سرنگ اجتناب کنند.

NIAID همه سنین ۱۳ تا ۶۴ سال را ملزم کرد تا به عنوان بخشی از مراقبت‌های بهداشتی روتین خود برای HIV تست شوند. با شناخت اچ آی وی در مراحل اولیه خود می‌تواند یک تغییر نجات‌بخش به وجود آورد

درمان:

NIAID و دیگر محققان مواد مخدر برای مبارزه با عفونت HIV و عفونت‌های مرتبط با آن و سرطان‌ها را توسعه داده‌اند. در ترکیب با تشخیص زودهنگام از طریق آزمایش اچ آی وی، درمان‌های موجود به صورت اچ آی وی می‌توانند تا حد زیادی سال‌ها و کیفیت زندگی را گسترش دهند و منجر به کاهش چشمگیر میزان مرگ و میر ناشی از ایدز در ایالات‌متحده شده‌است.

به نتایج تحقیقات NIH

موسسه ملی بهداشت تلاش می‌کند راه‌هایی جدید و موثر برای پیش‌گیری از HIV پیدا کند. تحقیقات بر روی این موضوع متمرکز است:

1. استراتژی‌های رفتاری طراحی‌شده برای افزایش استفاده از کاندوم، تاخیر در فعالیت جنسی در بین جوانان و کاهش عفونت‌های مقاربتی، که می‌تواند باعث شود مردم نسبت به عفونت ویروس اچ آی وی بیشتر آسیب‌پذیر باشند.

2. استفاده از داروهای ایدز که می‌توانند اچ آی وی را به عنوان راهی برای جلوگیری از عفونت میان گروه های پرخطر درمان کنند.

3. ژل - ژل، کرم‌ها، یا فوم - که زنان می‌توانند برای محافظت خود در برابر HIV استفاده کنند.

4. ایجاد یک واکسن ایمن و موثر علیه ابتلا به اچ آی وی. پیش‌گیری از اعتیاد و برنامه‌های درمانی برای پیش‌گیری از انتقال اچ آی وی در میان معتادان تزریقی