انشا در مورد یک صبح سرد و برفی زمستان دوازدهم
وقتی صبح زود از خواب بیدار شدم ، همه چیز ساکت و آرام بود. پشت پنجره اتاقم ، دنیایی سفید و براق خودنمایی می کرد.
برف شبانه ، همه جا را پوشانده بود و منظره ای مانند نقاشی های فانتزی را به وجود آورده بود.
هر چیزی که بیرون بود ، از درختان گرفته تا ماشین ها ، با لایه ای از برف سفید پوشیده شده بودند.
برف ها چنان ملایم و یکدست نشسته بودند که انگار هیچکس جرأت نکرده بود در آن ها قدم بگذارد.
هوا سرد و تیز بود ، اما این سرما احساس شادابی و تازگی به من می بخشید. نفس کشیدن در هوای سرد زمستانی ، احساسی دلچسب داشت. بوی تازگی و پاکی برف‌های تازه نشسته، همه جا را فرا گرفته بود.
صدای قدم هایم روی برف ، در سکوت صبح زمستانی چون موسیقی به گوش می رسید. هر قدمی که بر می داشتم، اثری زیبا و موقت روی سطح برف به جا می گذاشت. نگاه کردن به رد پاهایم در برف ، یادآور این بود که هر کس در این دنیای بزرگ ، اثری منحصر به فرد بر جای می گذارد.
کودکان با شور و هیجان در حال ساخت آدم برفی بودند و خنده های آن ها در هوای سرد زمستانی طنین انداز بود. نبرد برفی بین آن ها ، صحنه هایی از شادی و نشاط را رقم می زد. برف، مانند یاری مهربان ، دنیایی را به وجود آورده بود که در آن همه چیز ممکن به نظر می رسید.
با گذشت زمان و پایان روز ، برف ها آرام آرام ذوب شدند ، اما خاطرات زیبای آن صبح سرد و برفی همچنان در ذهن من باقی ماند.
این صبح زمستانی ، نه تنها یک روز عادی ، بلکه یک خاطره جاودانه بود که همیشه آن را به یاد خواهم داشت.
نگارش دوازدهم نثر ادبی با موضوع یک صبح سرد و برفی زمستان
مقدمه:
در یکی از صبح های سرد زمستانی ، زمانی که پرتو های نخستین آفتاب از پشت ابر های سفید بیرون می زدند ، من با صدای آرام برف هایی که بر پنجره خانه مان می نشستند بیدار شدم. این صبح ، نه تنها شروع یک روز جدید بود ، بلکه آغاز دنیایی شگفت انگیر از سفیدی و آرامش بود.
بدنه:
وقتی از پنجره به بیرون نگاه کردم ، منظره ای باشکوه در برابرم قرار داشت. همه چیز زیر لایه ای ضخیم از برف سفید پوشیده شده بود.
درختان باغچه ، ماشین های پارک شده در خیابان و حتی نیمکت های پارک ، همه و همه چون نقاشی هایی از جنس برف به نظر می رسیدند.
هر چیزی، با لایه ای از برف ، گویی تازه و دست نخورده بود.
کودکان در حال بازی و خنده در برف بودند ، و صدای قهقهه های شادشان همچون موسیقی در هوای سرد زمستانی طنین انداز بود.
ساخت آدم برفی ، بازی با برف و اسکی روی برف ، همه و همه لذت های کوچک اما به یادماندنی این صبح سرد زمستانی بودند.
اما در کنار این همه زیبایی و شادمانی ، نشانه هایی از سختی های زمستانی نیز وجود داشت.
مسیر های پیاده روی لغزنده و خطرناک ، ماشین هایی که به سختی راه می افتادند و سرمایی که گاهی اوقات تا استخوان نفوذ می کرد.
اینها همگی بخشی از تجربه زمستانی بودند که به ما یادآوری می کردند هر فصلی زیبایی ها و سختی های خاص خود را دارد.
نتیجه گیری:
این صبح برفی ، بیش از هر چیز ، یادآور این واقعیت است که طبیعت در هر شکلی ، زیبایی های منحصر به فرد خود را دارد.
زیبایی برف و سفیدی آن ، تنها زمانی به اوج می رسد که ما یاد بگیریم چگونه در کنار سختی های آن زندگی کنیم و از لحظه های شاد آن لذت ببریم .
این صبح برفی نه تنها بیانگر تغییر فصل بود ، بلکه چگونه تغییرات کوچک می توانند منظره ها و تجربیات جدیدی را در زندگی ما به وجود آورند.
متن ادبی درباره یک صبح سرد و برفی صفحه ۳۸ نگارش دوازدهم
در آغوش صبحی که با نفس های سرد زمستانی بیدار می شود ، دنیا چونان صفحه ای سفید و بی آلایش جلوه گر می شود.
آرامشی که برف های نو بهار به همراه دارند ، همچون پرده ای مخملین بر روی زمین پهن شده است.
این صبح های زمستانی ، جایی که هر قدم بر روی برف ، اثری ناب و زودگذر باقی می گذارد، قصه هایی از سکوت و آرامش را نقل می کنند.
درختان با شاخه هایی که چون دستانی دراز شده به آسمان هستند، بار برفی خود را به نمایش می گذارند.
هر برگ و هر شاخه ، مانند نگین هایی درخشان از بلور ، در برابر نور کمرنگ آفتاب صبحگاهی می درخشند.
این منظره ، گویی برگرفته از داستان های پریان است ، جایی که هر گوشه و کنار ، حکایت از قشنگی ، نعمت و شگفتی دارد.
صدای قدم هایم روی برف ، مانند لالایی آرام و دلنشینی است که طنین انداز شده در این سکوت مطلق.
هر حرکت، هر نفس کشیدن ، در این صبح سرد زمستانی ، انگار که وزنی دارد ، احساسی عمیق و معنا دار.
سرمایی که گونه ها را نوازش می دهد ، یادآور این است که زندگی در هر شرایطی ، زیبایی های خاص خود را دارد.
و در این میان ، کودکانی که با خنده های بی پروا و شادمانه خود ، برف ها را به میدان بازی تبدیل کرده اند ، گویای این حقیقت هستند که زیبایی و شادی ، در ساده ترین چیز ها نهفته است.
آن ها با ساخت آدم برفی ها و بازی در میان دانه های سفید برف ، جلوه هایی از بی پروایی و نشاط کودکانه را به تصویر می کشند.
این صبح سرد و برفی ، فراتر از یک صحنه زمستانی ، یادآور این است که هر فصل و هر روز ، داستان خود را دارد.
داستانی که در آن هر لحظه می تواند حامل پیامی نو ، درسی تازه ، و زیبایی ای پنهان باشد.
در این صبح زمستانی ، هر دانه برف ، هر پرتو نور ، و هر نسیم سرد ، قصه‌گوی حکایت هایی هستند که فقط با دلی باز و چشمانی که به دیدن عادت دارند ، قابل درک هستند.
انشا یک صبح سرد و برفی زمستانی جدید :
صبح زود ، زمانی که آفتاب هنوز از پس پرده های ابر های نقره ای سر بر نیاورده بود ، چشمانم را به روی دنیایی از سفیدی و سکوت گشودم.
برف شبانه ، همچون فرشی نرم و لطیف ، هر چیزی را که بر سر راهش قرار داشت پوشانده بود. درختان ، پوشیده از برف ، مانند مجسمه هایی سفید در برابر پنجره ام ایستاده بودند. هر برگ و هر شاخ ه، مانند کریستال هایی درخشان ، در زیر نور آرام صبحگاهی می درخشیدند.
با پوشیدن لباس هایم و گرفتن فنجانی داغ از چای ، به استقبال این صبح برفی رفتم. هوای سرد به محض برخورد با پوستم ، حسی از شادابی و زندگی به من داد. نفس هایم در هوای سرد ، تبدیل به ابر های کوچکی از بخار شدند که به سرعت در هوا محو می شدند.
بیرون از خانه ، دنیایی در سکوت فرو رفته بود. برف زیر پایم با هر قدمی که بر می داشتم ، صدایی ملایم و دلپذیر ایجاد می کرد.
همه چیز ، از خیابان های خالی گرفته تا پارک هایی که درختانشان سنگین از برف بودند ، به نظر رویایی و غیر واقعی می آمد.
کودکان با لباس های زمستانی و دستکش های رنگی در برف بازی می کردند. صدای خنده ها و هیجان آن ها در حال ساخت آدم برفی و بازی در برف ، جلوه ای از نشاط و شادی را به این صبح سرد می بخشید.
برف ، نه تنها زمین را پوشانده بود ، بلکه دنیایی از امکانات بازی و سرگرمی را برای آن ها به ارمغان آورده بود.
با گذر زمان ، آفتاب بالاتر آمد و نورش به آرامی برف ها را درخشان تر کرد. این صبح برفی ، با همه زیبایی و سرمایش ، یادآور این بود که هر فصلی زیبایی ها و درس های خاص خود را دارد.
این صبح زمستانی ، نه تنها شروع یک روز جدید بود ، بلکه شروع یک ماجراجویی سرد و شاد بود که در دل برف های سپید و پاک پنهان شده بود.
انشا ادبی یک صبح سرد و برفی زمستان بنویسید :
زمانی که صبح از پشت پنجره های یخ زده به اتاقم نگاه می کرد ، نور ملایمی که از پس ابر های سنگین برفی عبور می کرد ، جهانی از سفیدی و سکوت را به من معرفی کرد.
زمستان ، با دستانی پر از برف ، شب را به صبحی سرد و سفید تبدیل کرده بود. برف ها ، چونان پرندگانی سفید ، در هوا رقصان بودند و به آرامی بر زمین نشسته بودند ، جایی که هر کجا را لمس می کردند ، به زمینی سپید و پاک تبدیل می شدند.
صدای قدم هایم بر برف های تازه نشسته ، تنها صدایی بود که در این سکوت عمیق زمستانی می پیچید.
هر گامی که بر می داشتم ، انگار دنیایی تازه را کشف می کردم. برف ها ، همچون نقاشی هایی که هنرمند طبیعت خلق کرده بود ، مناظری را پیش رویم قرار می دادند که هر یک داستانی برای گفتن داشتند.
درختان ، با شاخه هایی که برف ها آن ها را در بر گرفته بودند ، همچون مجسمه هایی سفید و زیبا به نظر می رسیدند.
برف ها ، با هر برگی که می پوشاندند ، زندگی تازه ای به آن‌ها می بخشیدند ، انگار که درختان در خواب زمستانی عمیقی فرو رفته بودند.
با گذشت زمان ، آفتاب ، همچون جواهری درخشان ، از پس ابر ها بیرون آمد و نورش به آرامی بر برف های سفید م ی‌تابید.
این نور ، هر دانه برف را به درخششی بی نظیر تبدیل می کرد. این صبح سرد و برفی ، نه تنها شروع یک روز جدید بود ، بلکه تجربه ای بود که در آن زمان گویی ایستاده بود.
در این صبح ، هر برفی که بر زمین نشسته بود ، داستانی از زیبایی ، سکوت و آرامش را بیان می کرد ، داستانی که تنها در قلب زمستان نوشته می شود.
مطالب پیشنهادی :
متن ادبی انشا درباره زمستان (2)
انشا در مورد زمستان با مقدمه و نتیجه
عالی بود واقعا، ممنون👏🌹