عکس نوشته در مورد لاف زدن برای پروفایل

نوشته شده توسط مدیر · در۲۴ دی ۱۳۹۷ ساعت ۱۲:۵۷.

اینجا تمام حنجره ها لاف می زنند ، هرگز کسی هر آنچه میگفت آن نبود ...! احتمالا شما نیز در زندگی با بعضی از افراد برخورد داشته اید که در مورد بعضی از موضوعات و یا حتی در روابط عاطفی و عاشقانه فقط لاف می زنند و اهل عمل نیستند ! آلبومی از عکس نوشته های طعنه دار و زیبا را در رابطه با همین موضوع یعنی لاف اومدن طراحی کرده ایم که در ادامه شاهد هستید....

خیری ندیم از توهم،که داشتی لاف عاشقی
تا دیدی بهتر از منو رفتیو قیدمو زدی
حالا نفرینت می کنم،تا که بلا سرت بیاد
هر چی بدی کردی به من،یه روز سراغ تو میاد
میاد یه روزی در به در، که می گیری سراغمو
اما همین الان می گم حسی بهت ندارمو
آره دیگه چش ندارم که سر رویه تنت باشه
آتیشه جهنمم فکر میکنم کمت باشه
تو خوشحالی خوب می دونم
از اینکه بهم ضربه زدی
اما یه روز می فهمی که
لگد به بخت خودت زدی
تو که غریبه ها واست، اندازه ی خدا بودن
یه روز میاد میفهمی ، که بدتر از گرگا بودن
جواب مهربونیمو عشقو با نامردی دادی
دیر نیست اونروز که بی صفت
به خاطرش توون بدی

دیگر ، تمام شد ؛ همه چیزم تمام شد ...
جیم ِ جنون ، فکرِ شیرینم عذاب شد ...
فرهادوار ، جان به راهش ندادم و
دل بی سُتون و بیستونم خراب شد
آخر نگاه به نگاهش رسید؟ نه ...
عمرم همه به خیالش تباه شد...
...باید رها می شدم از درد بی کسی
با لاف ِعاشقی جهانم سیاه شد...

دل من هر روز برای تو تنگ میشه
بخدا دروغ میگن هر کی میگه سنگ میشه
ماه قصه های من ، همدم غصه های من
لاف عاشقی نزن که نیستی تو کنار من
توکه نیستی ولی یادت تو سرم هرروز می چرخه
مثل پروانه می گرده روی گلهای تو باغچه
شاید این باشه امیدی برای دل خسته
اگه بیای یک روز از این روزهای هفته

از راه دور لاف عاشقی زدن سهل است
با من به زیر این سقف بیا
ببینم چند مرد حلاجی؟

ای که لافِ عاشقی هر دم ز تو باشد شعار
کس نمی بیند به جز رنگ و ریایت را به کار
عاشقان را جز خیالِ یار کی باشد به سر
هر که را دیدی خطاب آمد ز تـو بر او نگار

ای که لبان غنچه ات
غایت مشکلات من !
ای که به بوسه حل کنی
هر دفعه معضلات من
کاش بجای لاف عشق
جان بدهم برای تو
که جای شعر و مثنوی
نشنوی مهملات من

عشق را از هوس منها کنیم
عاشق بیرنگ را پیدا کنیم
سر فرو اریم در محضر دوست
عاشقومعشوق را شیدا کنیم
مهرودوستی و وفا جمع باید
ادم عاشق به سان شمع باید
گر که رسم عاشقی نشناختی
لاف عاشقی زدنرا منع باید
لطف اورا ضربدر بینهایت میکنم
داستان شوق وصلش راحکایت میکنم
مینشینم منتظر تاکه رسد فصل بهار
گرنیامدنزداواز او شکایت میکنم
عشق را میتوان بین همه تقسیم کرد
عالمی را زین سه حرف تحــکیم کرد
میتوان با شـــور و حال عاشقی
زندگی رابرهمه خلق جهان تقدیم کرد

ز روزگــــار خسته ام
و از تمام ِگیـر و دار خسته ام
دلت چو سنگ بوده بر دل شبــیه شیشه ام
چنین بوَد اگـر، ز یار خسته ام
وز افتخـــار خسته ام
ز انتظــــار خسته ام
بدون عشق از بهــــار خسته ام
چقدر"لاف عاشقی"؟ شعـار ِچون"انالحقی"؟!
ز دست اهــــل کارزار خسته ام
ز چـــوب دار خسته ام
به کـــردگار خسته ام
ز جور فقــر و احتقار خسته ام
مهاجـرم، وطن به زیر ظلم است گوش کن!
ز انتحـار و انفجـار خسته ام
ز انزجــــار خسته ام
قســـم به یارخسته ام
زدست شرم و ننگ و عار خسته ام
خدا! کجاست وادی پگاه ونور "لم یزل"؟
که از شبِ بلنـد و تار خسته ام
ز روزگــــار خسته ام

از جانب بهار چو طرفم به دی کنم
این راه مانده را به چه اسباب طی کنم؟
امروز چون گذشت به مستی و عاشقی
فردا نظر به آن تن آواره کی کنم؟
دیریست کوله بار سفر را ببسته ام
مقصود با که گویم و انگاره کی کنم؟
بازم اگر که زاده شوم از درون مهد
از نو فغان ز باطن گهواره کی کنم؟
باید غزل بخوانم و درویش دل شوم
خنیاگری به نزد سخن باره کی کنم؟
روز الست زر به سرشتم سرشته اند
کهنه شراب در خور مس واره کی کنم؟
تا کی حدیث دلبری وُ لاف عاشقی
اشکی به پای هاجر و یادس ز ری کنم
مطرب برفت و داغ وداعش مدام هست
آن آه آتشین همه در خورد نی کنم
نازم به مردمان نگون بخت و سر بلند
سر را به زیر قامت بیچاره کی کنم؟
باید دوباره نو کنم این رخت کهنه را
آن رخت کی بدوزم و این پاره کی کنم
چشمم پر از شراب و دلم خالی از نسیم
اشک از دو دیده گیرم و در جام مِی کنم